تولدت مبارک یکی یدونه مامان

پسر نازنین مامان یک سال پیش قدم به این دنیا گذاشتی و همه ی دنیای من و بابایی شدی

با تمام وجودمون دوستت داریم عزیزم

پسر قشنگم مامان اولین اتفاق زیبا این بود که روز تولدت اولین قدمهاتو برداشتی چند ثانیه بدون کمک ایستادی و 2 قدم هم برداشتی و از اون روز خودت هم داری سعی میکنی که تنها بایستی و قدم برداری، وقتی وایسادی دستتو ول میکنی و چندتا قدم برمیداری و از این بابت خودت هم ذوق میکنی.

وزنت آخر دوازده ماهگی 10.600 و قدت 75 شده بود 

خیلی بیشتر از قبل با اسباب بازی هات سرگرم میشی و خودت تنها بازی میکنی.

یه ماهی میشه که یاد گرفتی با نی آبمیوه بخوری و خیلی دوست داری

خیلی خوب حرفا و منظور مارو متوجه میشی، مثلا وقتی دارم از کارای شما برای کسی تعریف میکنم میفهمی که دارم شمارو میگم و همون کارو تکرار میکنی.

خیلی کنجکاو شدی و از همه چیز میخوای سر در بیادی که بعضی وقتا واقعا خطرناک میشه.

به دایی میگی "دا" 

بابا رضا رو هم جدیدا "رضا" صدا میکنی، چون من بابایی رو صدا میکنم شما هم یاد گرفتی و به اسم صدا میکنی

گل مامان حالا 8 نا دندون داری و یه وقتایی دوست داری خودت غذا بخوری

سلام هم یاد گرفتی و وقتی کسی از بیرون میاد سلام میکنی

تلفنو برمیداری و میذاری روی گوشت و بلند بلند سلام میکنی و حرف میزنی و بابا و دایی رو صدا میکنی

و بالاخره میریم سراغ تولد:

چون مهمونامون برای یک شب زیاد میشدن 2 شب برای شما تولد گرفتیم، دهم و یازدهم که میشد پنجشنبه و جمعه. خدارو شکر مهمونی خوبی بود و بهمون خوش گذشت و شما هم کیف کردی و کلی رقصیدی.

باید از بابایی و مامان جون و خاله مهشاد و دایی سینا خیلی زیاد تشکر کنیم که تنهامون نذاشتن و تو همه کارا کمکمون بودن. و البته یه تشکر ویژه از مامان جون و باباجون مهربون که همیشه هوامونو دارن و بی منت حمایتمون میکنن.

از همه مهمونای عزیزمونم ممنون که تو شادیه ما سهیم شدن و شادیمونو چند برابر کردن 

عزیز دلم ار شما هم سپاسگزارم که بانی اینهمه خوشبختی من و بابا رضا هستی 

پارسال 1 روزگی تو بیمارستان

امسال تولد یکسالگی

رهام و کیارش

اینم کادوی مامانی و بابایی به پسر عزیزتر از جونمون